In de woestijn van Orientalis hebben we in 2016 een labyrint gelegd van stenen. Het labyrint is een symbool van je levensweg. In een labyrint kan je maar één kant op; het is dus geen doolhof, integendeel. Je komt vanzelf bij het centrum. Blijf daar even en keer dan weer langs dezelfde weg terug.

Het labyrint van Orientalis heeft de vorm van een zogenaamd klassiek labyrint. Deze padvorm is oeroud en heeft iets geheimzinnigs. Ze is in zeer veel oude culturen op alle continenten teruggevonden. Niemand weet precies hoe dat mogelijk is geweest. De oudste is minstens 6000 jaar geleden gemaakt.

Voor mij is het labyrint een symbool van de wakkere geest die ons bestaan draagt. Soms kun je de energie ervan voelen terwijl je in het labyrint bent en soms ook niet. Loop het labyrint in stilte met rustige passen. Je kunt er gericht met een vraag of probleem in stappen en er kan dan iets gebeuren wat je niet verwacht had. Maar dat weet je nooit zeker.

Het lichtlabyrint van dit jaar, een idee van Margot Brand, geeft een extra dimensie aan de ervaring van het lopen. Want, zoals de Boeddha al zei: Je hoeft alleen maar jezelf tot licht te zijn.

Dick Verstegen