3-oktober 2022
Nog onder de indruk van de zinderende openingsdag op zondag, gaf ik gisteravond (maandag) mijn eerste zenles in De Zendo op Orientalis. Wat een belevenis! Met een zorgvuldige ruimteverdeling lagen er 19 matten met kussens klaar en die waren allemaal bezet. Omdat de vloerverwarming ‘ingestookt’ moet worden werden we getrakteerd op saunatemperatuur. Maar het was net te doen.
Naast de twee zitperiodes was er soetrazingen en een praatje en dat laatste heb ik gewijd aan de toespraken die mijn leraar Niko Tenko roshi hield bij de besloten opening en de grote feestelijke opening in het hoofdgebouw. Hij had het over de dragende kracht in ons bestaan die samengaat met vergankelijkheid. Gaan en komen. In de net ingetreden herfst weten we daar alles van. Het is niet anders.
Ellen en ik worden daar op indringende wijze mee geconfronteerd. Want de bruisende zenactiviteit die twaalf jaar het leven in ons eigen huis bepaalde,is plotseling verdwenen. Dat raakte ons meer dan we hadden voorzien. We ervoeren een wonderlijke mix van vreugde en dankbaarheid over de nieuwe behuizing en verdriet over het intreden van zoveel stilte in ons huis. Alsof de kinderen het huis uit zijn gegaan.
In de nieuwe zendo staat een prachtig Kwan Yin beeld (zie foto), dat Ellen en ik hebben uitgezocht in de Beeldenvallei in Veenendaal. One of a kind. Het is de Oosterse versie van Maria. Deze Chinese versie van Kwan Yin (zen is in China geboren) beeldt haar uit met een vaatje waaruit zij het mededogen en bevrijding over de lijdende wereld uitstort. Want daar gaat zen over en onze ‘zenclub’ heet niet voor niets Kwan Yin-sangha.
Dick Verstegen